Հիսուս Քրիստոսով սկսվել է քրիստոնեական վարդապետությունը: Ըստ քրիստոնեական դավանանքի՝ Հիսուս Քրիստոսը Աստծու Որդին է, Հոր և Սուրբ Հոգու համագոյակիցը:
Հիսուս Քրիստոսը ծնվել է Սուրբ Կույս Մարիամից՝ անարատ հղությամբ՝ Բեթղեհեմ քաղաքում: Փրկչի ծնունդը Տիրոջ հրեշտակն ավետել է մերձակա արոտավայրերում իրենց հոտին պահակություն անող հովիվներին: 8 օրականում Հիսուսին թլփատել են, իսկ ծննդյան 40-րդ օրը Երուսաղեմի եկեղեցում նվիրաբերել Աստծուն, որտեղ նրան փառաբանել են Սիմեոն ծերունին և Աննա մարգարեուհին: Իմանալով Փրկչի հայտնության մասին և վախենալով իշխանությունը կորցնելուց՝ Հրեաստանի արքա Հերովդեսը հրամայել է սպանել Բեթղեհեմի մինչև 2 տարեկան բոլոր մանուկներին: Տիրոջ հրեշտակն այդ մասին զգուշացրել է Հիսուսի ծնողներին՝ Հովսեփին և Մարիամին. նրանք երեխային փախցրել են Եգիպտոս: 3 տարի անց, լսելով Հերովդեսի մահվան լուրը, նրանք վերադարձել են Գալիլեայի Նազարեթ քաղաքը, որի համար Քրիստոսին անվանում են նաև Նազովրեցի: Երբ Հիսուսը դարձել է 30 տարեկան, Հորդանան գետում նրան մկրտել է Հովհաննես Մկրտիչը, և Հիսուսի վրա աղավնու տեսքով իջել է Սուրբ Հոգին: Այնուհետև Սուրբ Հոգին նրան տարել է անապատ, որտեղ Քրիստոսը դիմացել է Սատանայի փորձություններին և հաղթել նրան: Անապատից վերադառնալուց հետո սկսվել է Քրիստոսի փրկագործական առաքելությունը: Նա ընտրել է 12 աշակերտների, նրանց հետ շրջել ողջ Պաղեստինով ու քարոզել փրկության և Աստծու թագավորության բարի լուրը: Նա շատ հրաշքներ է գործել, բուժել բազմաթիվ մարդկանց: Առակների միջոցով քարոզել է սեր, բարություն, գթասրտություն, ողորմածություն: Հիսուս Քրիստոսի քարոզչական գործունեությունն ու հրաշագործությունները չի ընդունել հրեական կրոնական վերնախավը՝ փարիսեցիներն ու սադուկեցիները (օրենքի ուսուցիչներ), և որոշել է հաշվեհարդար տեսնել նրա հետ: Երկրային կյանքի վերջին օրերին Երուսաղեմում իր աշակերտների հետ զատկական ընթրիքի (հայտնի է որպես Վերջին ընթրիք) ժամանակ Հիսուսին 30 արծաթով մատնել է իր աշակերտներից մեկը՝ Հուդա Իսկարիովտացին: Հիսուսին ձերբակալել են: Պաղեստինի հռոմեացի կառավարիչ Պոնտացի Պիղատոսը առաջարկել է Զատկի կապակցությամբ ներում շնորհել Քրիստոսին, բայց ամբոխը, փարիսեցիների և սադուկեցիների դրդմամբ, պահանջել է մահվան դատապարտել նրան: Հռոմեացիները Հիսուսին խաչել են ինչպես սովորական հանցագործի: Մեռել է խաչի վրա և թաղվել, 3 օր անց Հարություն է առել: Հիսուսին հետևորդ կանայք, երբ այցի են եկել նրա գերեզմանին, ապշել են՝ գերեզմանը դատարկ տեսնելով: Այնուհետև կանայք հանդիպել են Տիրոջ հրեշտակին, որը նրանց ավետել է Հիսուսի Հարության լուրը: Հարություն առնելուց հետո Քրիստոսը բազմիցս երևացել է իր աշակերտներին ու խոսել Աստծու արքայության մասին: 40 օր անց Հիսուսը համբարձվել է երկինք և նստել Հայր Աստծու աջ կողմում: Աստծու Որդին՝ Հիսուս Քրիստոսը, աշխարհ եկավ՝ փրկելու մարդկությանը: Նա ազատեց մարդուն մեղքի դատապարտվածությունից և ցույց տվեց փրկության ճանապարհը: Հիսուս Քրիստոսը, Հայր Աստծու կամքով մարդանալով, իր վրա վերցրեց ողջ մարդկության մեղքը, կրեց անարգանքներ ու չարչարանքներ: Նա աշխարհ եկավ՝ կատարելու Հայր Աստծու կամքը: Հիսուսը հոգում է բոլոր նրանց կարիքները, ովքեր ընդունում են իրեն և հետևում իր պատվիրաններին: Նա իր հրաշափառ Հարությամբ հաղթեց մահին և մարդկությանը շնորհեց հավիտենական կյանքի բարի լուրը: Քրիստոնեության մեջ Քրիստոսի մահը մարդկությանը մեղքերից ազատելու և ապաշխարելու փրկարար զոհողությունն է: Հիսուսն իր աշակերտների և ժողովրդի հետ հաճախ է խոսել մարդու մեղավոր լինելու, ապաշխարելու և Աստծուն դառնալու ու ապավինելու անհրաժեշտության մասին: Նա մարդկանց հորդորել է լինել բարի, ներողամիտ, կարեկից. «Այն ամենը, ինչ որ ուզում եք, որ մարդիկ անեն, նույնը դուք արեք նրանց»: Երեխաները շատ են սիրել Հիսուսին: Մի օր նրա մոտ երեխաներ են բերել, որպեսզի նա իր ձեռքը դնի նրանց վրա և օրհնի: Աշակերտները փորձել են արգելել երեխաներին մոտենալ նրան: Սակայն Հիսուսը սաստել է աշակերտներին և ասել. «Թողե՜ք երեխաներին, որ ինձ մոտ գան, ու մի՜ արգելեք նրանց, որովհետև նրանցն է երկնքի արքայությունը»: Ըստ Սուրբ Գրքի՝ Հիսուս Քրիստոսը Սուրբ Երրորդության համագո (նույնաբնույթ) Անձերից է, Նա Հոր և Սուրբ Հոգու հետ արարել է Տիեզերքը, Նա է սկիզբն ու վախճանը, ամենայն ինչի արարիչը, հավիտենական կյանքը, պատկերն աներևույթ Աստծու: Մահմեդականության մեջ, ի թիվս այլ նահապետների ու մարգարեների (Ադամ, Նոյ, Աբրահամ, Մովսես և ուրիշներ), Հիսուս Քրիստոսն ընդունվում է սոսկ որպես մարգարե: Ուշ անտիկ, միջնադարյան մշակույթները հարուստ են Հիսուս Քրիստոսի տնօրինական-փրկչական գործունեության մեկնողական ու գրական-գեղարվեստական, պատկերագրական, ծիսաերաժշտական արտացոլման և վերարտադրման օրինակներով: Նրա կերպարը նշանակալի տեղ է գրավում համաշխարհային, ինչպես նաև հայ կերպարվեստում, կինոյում և գրականության մեջ:
|
