Սերբ կինոռեժիսոր, Եվրոպայի խոշորագույն կինոփառատոների բազմաթիվ մրցանակների դափնեկիր Էմիր Կուստուրիցան արդի համաշխարհային կինոարվեստի նշանավոր դեմքերից է:
Էմիր Կուստուրիցան սովորել է Պրահայի կատարողական արվեստների ակադեմիայի կինոյի և հեռուստատեսության բաժնում: Ուսման տարիներին նկարահանած «Ճշմարտության մի մասը» (1971 թ.), «Աշուն» (1972 թ.) կարճամետրաժ ֆիլմերին հաջորդել են «Գեռնիկա» (1978 թ., նացիզմի և հրեատեցության դեմ), «Հարսները գալիս են» (1978 թ.), «Տիտանիկ» սրճարանը» (1979 թ.) կինոնկարները: «Հիշո՞ւմ ես Դոլի Բելին» (1981 թ.), «Հայրիկը գործուղման մեջ է» (1985 թ.) ֆիլմերով Կուստուրիցան արժանացել է համաշխարհային ճանաչման: «Գնչուների ժամանակը» (1988 թ.), «Սև կատու, սպիտակ կատու» (1998 թ.) կինոնկարներում ռեժիսորն անդրադարձել է գնչուների կյանքին ու երաժշտությանը (կինոյի պատմության մեջ առաջին անգամ այս ֆիլմերը հնչել են գնչուերեն): 1990–93 թթ-ին Կուստուրիցան դասավանդել է «Կոլումբիա» համալսարանում, Հոլիվուդում նկարահանել է «Արիզոնյան երազանք» (1993 թ.) ֆիլմը, ապա վերադարձել է Հարավսլավիա՝ Բոսնիայում սկսված պատերազմի պատճառով: Պատերազմական թեմայով Կուստուրիցան 1995 թ-ին ստեղծել է իր գլուխգործոցը՝ «Ընդհատակը» («Underground») ֆիլմը: Լավագույններից են նաև «Կյանքը հրաշք է» (2004 թ.) տրագիկոմեդիան, «Պատգամ» (2007 թ.) կատակերգությունը: Ռեժիսորի «Մարադոնա» (2008 թ.) վավերագրական ֆիլմը նվիրված է արգենտինացի հայտնի ֆուտբոլիստ Դիեգո Մարադոնային: Գրել է կինոսցենարներ, նկարահանվել կինոյում («Սեն-Պիեռ կղզու այրին», 2000 թ., «Լավ գողը», 2003 թ., և այլն): Կուստուրիցան զբաղվել է նաև ռոք երաժշտությամբ, նվագել է հարվածային գործիքներ և բաս կիթառ: "The No Smoking Orchestra" ռոք խմբի հետ թողարկել է ալբոմ, նկարահանել պանկ-օպերա (2007 թ.):
|
