Նամիբիայի Հանրապետություն Նամիբիան պետություն է Աֆրիկայի հարավ-արևմուտքում: Արևմուտքում ողողվում է Ատլանտյան օվկիանոսի ջրերով: Երկրի տարածքի մեծ մասը 900–1500 մ բարձրության սարահարթ է, որը գետահովիտներով ու տեկտոնական խզվածքներով մասնատված է առանձին սարավանդների ու բարձրավանդակների (Կաոկո, Դամարալենդ, Նամակվալենդ): Արևելքում և հյուսիսում սարահարթը զառիկող ցածրանում է, արևմուտքում կտրուկ իջնում դեպի մերձափնյա Նամիբ անապատը: Ընդերքում կան պղնձի, կապարի, մանգանի, անագի, վոլֆրամի, ալմաստի (արդյունահանում են նաև ծանծաղուտից), ուրանի խոշոր հանքավայրեր: Կլիման արևադարձային է (երկրի գրեթե կենտրոնով անցնում է հարավային արևադարձը)՝ տաք և խիստ չոր: Տարեկան տեղումներն ափամերձ վայրերում 10–50 մմ են, հյուսիս-արևելքում՝ 300–500 մմ: Մշտական հոսք ունեն միայն Օրանժ և Կունենե գետերը, շատ են ժամանակավոր ջրահոսքերի չոր հուները: Նամիբ անապատում բուսականությունը խիստ նոսր է, ծովափնյա հատվածում` սուկուլենտային (հյութալի ցողուններով ու տերևներով բույսեր), սարահարթերում՝ չորասեր: Շատ են բնաշխարհիկները: Կենդանական աշխարհին բնորոշ են կրծողներն ու միջատակերները, կան այծքաղներ, գիշատիչներ: Նամիբիայում է գտնվում աշխարհի խոշորագույն արգելոցներից մեկը՝ Էտոշան: Նամիբիայի բնակիչները բանտու լեզվաընտանիքի ժողովուրդներն են՝ օվամբոներ, հերերոներ և այլք: Բնակվում են նաև հոտենտոտներ, բուշմեններ և եվրոպական ծագում ունեցողներ: Խոշոր քաղաքներն են Վինդհուկը, Ուոլֆիշ Բեյը, Հրոտֆոնտեյնը: Պորտուգալացի ծովագնացները Նամիբիայի ափ են իջել դեռևս 1484 թ-ին, սակայն անապատային երկիրը նրանց չի գրավել: Միայն 1802 թ-ին են այստեղ հաստատվել անգլիացիներ և աստիճանաբար ներթափանցել երկրի խորքը: 1884 թ-ից երկիրը գտնվել է Գերմանիայի ենթակայության տակ՝ Գերմանական Հարավարևմտյան Աֆրիկա անվամբ: 1915 թ-ին այն գրավել է Հարավաֆրիկյան միությունը (1961 թ-ից՝ Հարավաֆրիկյան Հանրապետություն) և Երկրորդ համաշխարհային պատերազմից հետո հրաժարվել է հանձնել ՄԱԿ-ի հովանավորությանը: 1949 թ-ին ընդունած օրենքով` երկրի տարածքը փաստորեն դարձրել է իր նահանգը և տիրել մինչև նրա անկախացումը՝ 1990 թ-ի մարտի 21-ը: Նամիբիան տնտեսապես թույլ զարգացած երկիր է: Տնտեսության հիմքը հանքարդյունաբերությունն է. կան մետաղաձուլական գործարաններ: Գյուղատնտեսության հիմնական ճյուղը կարակուլային ոչխարաբուծությունն է: Հողագործությունը թույլ է զարգացած: Մշակում են եգիպտացորեն, սորգո: Նամիբիայի ժողովրդական արվեստը հարուստ է ժայռապատկերներով (ներկերով արված կամ փորագիր), որոնցից հնագույնները ստեղծվել են հազարամյակներ առաջ: Դրանք հիմնականում որսի, մարտի, կրոնածիսական, դիցաբանական տեսարաններ են կամ մարդկանց ու կենդանիների պատկերներ: Ուշագրավ է մետաղամշակումը. պատրաստում են զարդանախշ զենքեր, երկաթե ուլունքներ և այլն: Գյուղական բնակավայրերում ապրում են կաշեհյուս, կիսագնդաձև խրճիթներում, որոնց տանիքը մորթուց կամ խսիրից է:
| 
