Հովսեփ Քարշը XX դարի գեղարվեստական լուսանկարչության ամենանշանավոր դիմանկարիչ-լուսանկարիչներից է: Նրան անվանել են «լուսանկարչական արվեստի Ռեմբրանդ»:
Հովսեփ (Յուսուֆ) Քարշը 1922 թ-ին ընտանիքի հետ տեղափոխվել է Սիրիա: 1924 թ-ին մեկնել է Կանադա՝ Քվեբեկ քաղաք, որտեղ սովորել է մորեղբոր՝ լուսանկարիչ Ջորջ Նագգաշի ստուդիայում: Բոստոնում 3 տարի աշակերտել է ժամանակի հայտնի լուսանկարիչ Ջոն Գարոյին: 1932 թ-ին Քարշն Օտտավայում բացել է սեփական լուսանկարչական ստուդիա (հետագայում կոչվել է նրա անունով): Լուսանկարել է XX դարի 100 ամենանշանավոր մարդկանց (Շառլ դը Գոլ, Ջավահառլալ Ներու, Ջոն Քենեդի, Ֆրանկլին և Էլեոնորա Ռուզվելտներ, Ֆիդել Կաստրո, Մարտին Լյութեր Քինգ, Ալբերտ Էյնշտեյն, Պաբլո Պիկասսո, Ժան Կոկտո, Յան Սիբելիուս, Բեռնարդ Շոու, Էռնստ Հեմինգուեյ, Ալբեր Քամյու, Բիլ և Հիլարի Քլինթոններ և ուրիշներ): Առաջինը լուսանկարել է Կանադայի վարչապետ Մաքենզի Քինգին, որի միջոցով ծանոթացել է բազմաթիվ նշանավոր մարդկանց հետ: Քարշը համաշխարհային ճանաչման է արժանացել Մեծ Բրիտանիայի վարչապետ Ուինստոն Չերչիլի լուսանկարով. նա լույսի և ստվերի նուրբ զգացողությամբ բացահայտել է բնորդի բնավորության տիպական առանձնահատկությունները: 1963 թ-ին Քարշին հրավիրել են Խորհրդային Միություն՝ լուսանկարելու ԽՄԿԿ կենտկոմի առաջին քարտուղար Նիկիտա Խրուշչովին և աշխարհում առաջին տիեզերագնաց Յուրի Գագարինին: 1960 թ-ին Կանադայի ազգային պատկերասրահում բացվել է Քարշի առաջին անհատական ցուցահանդեսը (100 լուսանկար նվիրել է պատկերասրահին): 1987–89 թթ-ին Կանադայի ազգային արխիվը հավաքել է Քարշի՝ 1937 թ-ից արած նեգատիվները (սևապատկեր) և լուսանկարները, որոնք 1989 թ-ին ներկայացվել են լուսանկարչության 150-ամյակին նվիրված ցուցահանդեսում: Հետագայում անհատական ցուցահանդեսներ է ունեցել տարբեր երկրներում (2 անգամ՝ Հայաստանում): Քարշի գործերից ցուցադրվում են նաև Նյու Յորքի Մետրոպոլիտեն, Ժամանակակից արվեստի ու Սենտ Լուիսի թանգարաններում, Կանադայի ազգային պատկերասրահում և այլուր: ԱՄՆ-ի և Կանադայի մի քանի համալսարաններ նրան շնորհել են իրավաբանության և արվեստագիտության դոկտորի աստիճան: Քարշն արժանացել է Կանադայի առաջին կարգի սպայի բարձրագույն (1976 թ.) և ասպետի (1990 թ.) աստիճանների: 1992 թ-ին Քարշը փակել է իր ստուդիան. «Այժմ ես կարող եմ լուսանկարել այն, ինչ ինձ դուր է գալիս»,– ասել է նա: Քարշը հրատարակել է աշխատություններ գեղարվեստական լուսանկարչության մասին, նաև գիրք-ալբոմներ՝ «Ճակատագրի դեմքեր» (1946 թ.), «Մեծություններ որոնելիս» (1962 թ.), «Քարշի պայուսակը» (1967 թ.), «Մեր ժամանակի դեմքերը» (1971 թ.), «Քարշ. 50 տարվա հետահայաց ցուցադրում» (1983 թ.), «Ամերիկայի ամենահայտնի 73 տղամարդկանց և կանանց տանը» (1992 թ.) և այլն: «Ժամանակի մեջ մեկ րոպե» գիրքը նվիրված է Քարշի կյանքին: 1999 թ-ին Քարշը համարվել է XX դարի 100 լավագույն դիմանկարիչ-լուսանկարիչներից մեկը, կենսագրությունը զետեղվել է «Ով ով է» ամերիկյան հանրագիտարանում, 2000 թ-ին անունը գրանցվել է «Գինեսի ռեկորդների գրքում»: Դրոշմանիշներ կան Ու. Չերչիլի, դերասանուհի Օդրի Հեպբյոռնի և Էլիզաբեթ II թագուհու` Քարշի արած լուսանկարներով:
| 
