Ծաղրանկարիչ, հրապարակախոս և հասարակական գործիչ Ալեքսանդր Սարուխանը երգիծանկարչության հիմնադիրն է Եգիպտոսում:
Սարուխանը սովորել է Կոստանդնուպոլսի Մխիթարյան վարժարանում, 1922–24 թթ-ին՝ Վիեննայի գեղարվեստի ակադեմիայի գրաֆիկայի բաժնում: 1920– 1923 թթ-ին աշխատակցել է Կոստանդնուպոլսի «Գավրոշ» ամսագրին: 1924 թ-ից ապրել է Կահիրեում: Դասավանդել է Գալուստյան վարժարանում, հրատարակել «Հայկական սինեմա» (1925–26 թթ., վերջին 10 համարը խմբագրել է Երվանդ Օտյանը), «Կարավան» (1939–42 թթ.) ամսագրերը: 1941 թ-ին հիմնել է «Հայ մշակույթի բարեկամների մարմին» միությունը: Հեղինակ է «Այս պատերազմը» (1945 թ.), «Մենք մեր ակնոցով» (1962 թ.) և այլ երգիծանկարների ժողովածուների: Սարուխանը պատկերազարդել է Ե. Օտյանի «Ընկեր Փանջունի» (1938 թ.) և Հակոբ Պարոնյանի «Մեծապատիվ մուրացկաններ» (1962 թ.) երկերը, որոնք գրքի գրաֆիկայի լավագույն նմուշներից են: Նկարչի 40 հզ-ից ավելի գործեր տպագրվել են տարբեր երկրների մամուլում: Սարուխանի արվեստը գաղափարական առումով հարում է թե՜ Հ. Պարոնյանի ու Ե. Օտյանի ժողովրդավարական արվեստին, թե՜ իր ժամանակի քաղաքական առաջադեմ ծաղրապատկերին: Նրա հետևորդներից են արաբ գրաֆիկ-նկարիչներ Ռախտը, Աբդել Սահիմը և ուրիշներ: Սարուխանն արժանացել է միջազգային մրցանակների, 1960 թ-ին պարգևատրվել է ամերիկյան երգիծանկարիչների հանձնաժողովի «Երգիծանկարներ խաղաղության համար» շքանշանով: Անհատական ցուցահանդեսներ է ունեցել Կահիրեում (1927 թ., 1998 թ.՝ հետմահու), Երևանում (1968 թ.), Մոնրեալում (1973 թ.), Ալեքսանդրիայում (2009 թ., հետմահու) և այլուր: Գրել է «Մենք հայերեն չենք գիտեր» (1963 թ., բեմադրել է հայկական հեռուստաթատրոնը) կատակերգությունը, հոդվածներ ծաղրանկարչության, ինչպես և գաղութահայ կյանքի մասին: Սարուխանի 14 ընկերական շարժեր, «Մեծապատիվ մուրացկանների» 9 պատկերազարդում, «Մարդկային կատակերգություն» շարքից 1 երգիծանկար և այլ գործեր պահվում են Հայաստանի ազգային պատկերասրահում:
| 
