Սինգապուրի Հանրապետություն Սինգապուրը պետություն է Հարավարևելյան Ասիայում՝ Մալակկա թերակղզու հարավում՝ Սինգապուր կղզու և հարակից փոքր կղզիների վրա: Մակերևույթն առավելապես հարթավայրային է, հարավարևմտյան ափերի մոտ կան բուստային խութեր: Կլիման արևադարձային մուսսոնային է, կան մշտադալար անտառներ: Սինգապուրը միջնադարում գտնվել է տարբեր պետությունների և պետական միավորումների կազմերում: Մինչև 1819 թ. պատկանել է Վոհորմալայյան սուլթանությանը, 1826-1946 թթ-ին եղել անգլիական գաղութ: Երկրորդ համաշխարհային պատերազմի տարիներին (1942–45 թթ.) կղզին զավթել են ճապոնական զորքերը: 1959 թ-ից ինքնակառավարվող պետություն էր Բրիտանական համագործակցության կազմում: 1963-65 թթ-ին եղել է Մալայզիայի կազմում, 1965 թ-ից հռչակվել է առանձին հանրապետություն: Բնակչութան ավելի քան 77,3 %-ը չինացիներ են, 14,1 %-ը՝ մալայացիներ, բնակվում են նաև եվրոպացիներ, արաբներ և այլք: Խոշոր քաղաքներ են Սինգապուրը, Նանյանը: Սինգապուրն ունի զարգացած արդյունաբերություն: Կան նավանորոգման, նավթավերամշակման, մետաղաձուլական, քիմիական, սննդի, թաղանթանյութ-թղթի արդյունաբերության ձեռնարկություններ: Երկիրն առանձնանում է էլեկտրատեխնիկական, էլեկտրոնային, տրանսպորտային մեքենաշինության, բժշկական և օպտիկական սարքերի, հուշանվերների, խաղալիքների արտադրությամբ: Մշակում են կաուչուկատուներ, ծխախոտ, համեմունքային բույսեր, մրգեր, բանջարեղեն և հատկապես` ծաղիկներ: Երկրի մայրաքաղաքը խոշորագույն տնտեսական, մշակութային և առողջարանային կենտրոն է, աշխարհի ամենամեծ նավահանգիստը (2-րդը՝ Ռոտերդամից հետո):
Հայերը Սինգապուրում Հայերը Սինգապուրում հաստատվել են XVIII դարի վերջից: Եկել են հիմնականում Մալակկայից, Հնդկաստանից, Նոր Ջուղայից: 1833 թ-ին հայհամայնքին Հիլ Սթրիթ փողոցում հողակտոր էհատկացվել, որտեղ 1835 թ-ին կառուցվել է Սուրբ Գրիգոր Լուսավորիչ եկեղեցին, որն իրավամբ դասվում է երկրի նշանավոր պատմական հուշարձանների շարքը: Համայնքի ներքին կյանքը կազմակերպել է Ազգային ժողովը: Ներկայումս Սինգապուրում բնակվում է 30–40 հայ: Հայազգի ծաղկաբույծ Ագնես Հովակիմը հայտնաբերել է խոլորձի այն տեսակը, որը համարվել է Սինգապուրի
| 
