Սուրինամը փոքր պետություն է Հարավային Ամերիկայի Գվիանական սարահարթի հյուսիս–արևելքում՝ Ատլանտյան օվկիանոսի ափին: Ափամերձ գոտին ճահճապատ է (Գվիանական դաշտավայր): Ընդերքում կան բոքսիտների խոշոր պաշարներ, մանգանի, ոսկու հանքավայրեր: Կլիման արևադարձային է, խոնավ: Գետերը (Կորանտեյն, Կոպենամե, Սուրինամ, Մարոնի) ջրառատ են, սահանքավոր, նավարկելի են միայն գետաբերանում: Տարածքի 90 %-ը զբաղեցնում են արժեքավոր ծառատեսակներով հարուստ մշտադալար անտառները: Կենդանական աշխարհը հարուստ և բազմազան է (կապիկներ, ամերիկյան հովազ, կատվառյուծ, գետակինճ և այլն): Շատ են թռչունները, սողունները (այդ թվում՝ անակոնդան), ջրերում՝ ձկները, ծովախեցգետինները: Սուրինամի տարածքն առաջին անգամ հետազոտվել է 1499 թ-ին: 1551 թ-ին հոլանդացի առևտրականները Սուրինամի գետաբերանում հիմնել են բնակավայր: XVI դարի վերջին երկրի տարածքը զավթել են իսպանացիները, 1630 թ-ին՝ անգլիացիները, 1667թ-ին՝ հոլանդացիները: 1954թ-ին ստացել է ինքնավարություն, անկախություն ձեռք է բերել 1975 թ-ի նոյեմբերի 25-ին: Սուրինամում բնակվում են հնդկացիներ, կրեոլներ, ինդոնեզացիներ, մարոններ (անտառային նեգրեր), չինացիներ և այլք: Խոշոր քաղաքներն են Պարամարիբոն և Նյիվ Նիքերին: Երկիրն ունի համեմատաբար զարգացած հանքարդյունաբերություն:Արդյունահանում են մեծ քանակությամբ բոքսիտներ, որից ստացվող ալյումինն արտահանվում է: Կան նաև փայտամշակման, սննդի արդյունաբերության ձեռնարկություններ: Զարգացած է երկրագործությունը: Մշակում են բրինձ, շաքարեղեգ, ցիտրուսներ, ադամաթուզ: Բնակչության ավանդական զբաղմունքը ձկնորսությունն ու ծովախեցգետնի որսն են:
|
