Նաուրուն պետություն է Խաղաղ օվկիանոսի հարավ-արևմուտքում՝ համանուն կղզու վրա: Բրիտանական համագործակցության «հատուկ անդամ» է (չի մասնակցում Համագործակցության երկրների կառավարությունների ղեկավարների մակարդակով անցկացվող խորհրդակցություններին): Մակերևույթը մինչև 65 մ բարձրության սարահարթ է, ափերը շրջապատված են բուստային խութերով: Հարավ-արևմուտքում Բուադա լճակն է: Կլիման հասարակածային է: Խմելու ջուրը ներմուծվում է: Ծովափնյա ցածրադիր դարավանդները պատված են կոկոսյան արմավենու տնկարկներով: Շատ են ծովային թռչունները: Նաուրուի հարստությունը ֆոսֆորիտների հանքավայրերն են, որոնց անխնա շահագործման հետևանքով երկրի տարածքի 1/3-ը վերածվել է համատարած բացահանքի: Կղզին հայտնաբերել են անգլիացիները 1798 թ-ին: XIX դարում այստեղ բնակություն են հաստատել առևտրականներ, մարգարիտ որոնողներ: Կղզին բազմիցս նվաճել են Գերմանիան, Ավստրալիան, Մեծ Բրիտանիան, Ճապոնիան: Հանուն անկախության շարժումն սկսվել է 1950-ական թվականներին: Անկախություն է ձեռք բերել 1968 թ-ի հունվարի 31-ին: Բնակչության կեսից ավելին նաուրուցիներն են, բնակվում են նաև չինացիներ, Եվրոպայից և Խաղաղօվկիանոսյան կղզիներից ներգաղթածներ: Տնտեսության հիմքը ֆոսֆորիտների հանույթն է: Մշակում են կղզու հողատարածքի միայն 1 %-ը (արևադարձային մշակաբույսեր, հիմնականում՝ կոկոսյան արմավենի): Զարգացած են նաև ձկնորսությունը և տնայնագործությունը:
| 
