Պապուա-Նոր Գվինեա պետությունը գտնվում է Օվկիանիայում՝ Խաղաղ օվկիանոսի հարավ-արևմուտքում: Բրիտանական համագործակցության անդամ է: Զբաղեցնում է Նոր Գվինեա կղզու արևելյան մասը, Բիսմարկի, Լուիզիադա կղզեխմբերը, Սողոմոնի կղզիների հյուսիսային մասը, Տրոբրիան, Դ’Անտրկաստո, Մուրուա կղզիները և մոտ 200 մեծ ու փոքր այլ կղզիներ: Երկրի կենտրոնում, արևմուտքից արևելք, ձգվում են 3000–4000 մ բարձրության (առավելագույնը՝ 4506 մ, Վիլհելմ լեռ) լեռնաշղթաները: Կան բազմաթիվ գործող և հանգած հրաբուխներ: Հաճախակի են երկրաշարժերը: Ընդերքում կան նավթի ու գազի, պղնձի, ոսկու, երկաթի, նիկելի, կապարի, մանգանի, պլատինի հանքավայրեր: Կլիման հասարակածային և մերձհասարակածային է: Գետերը ջրառատ են, հարուստ՝ ջրաէներգետիկ պաշարներով: Կենդանական և բուսական աշխարհները բազմազան են: Աճում է ավելի քան 20 հզ. բուսատեսակ, որոնց մեծ մասը բնաշխարհիկ է: Տարածված են մշտադալար անտառները, լեռներում խիստ արտահայտված է վերընթաց գոտիականութունը: Կենդանիներից կան գորշուկ, ծառի ագեվազ և կուսկուս պարկավորներ, օձեր, մողեսներ, ջրերում` կոկորդիլոս, կրիա: Բազմաթիվ ու բազմատեսակ են թռչունները (կազուարներ, դրախտահավեր և այլն): Նոր Գվինեա կղզու հարավարևելյան մասը` Պապուան, եղել է Մեծ Բրիտանիայի գաղութը, իսկ հյուսիսարևելյան մասը զավթել է Գերմանիան: XX դարի սկզբից Նոր Գվինեան պատկանել է Ավստրալիային: 1949 թ-ին Պապուան և Նոր Գվինեան վարչականորեն միավորվել են: Երկիրն անկախ է հռչակվել 1975 թ-ի սեպտեմբերի 16-ին: Երկրի հիմնական բնակիչները պապուասներն ու մելանեզացիներն են, որոնք խոսում են ավելի քան 700 լեզվով ու բարբառով: Խոշոր քաղաքներն են Պորտ Մորսբին, Լաեն, Մադանգը: Պապուա-Նոր Գվինեայի տնտեսության հիմքը հանքարդյունաբերությունը (պղինձ, ոսկի, արծաթ) և գյուղատնտեսությունն են: Կան փայտամշակման, սննդի, շինանյութերի արտադրության ձեռնարկություններ: Մշակում են կոկոսյան արմավենի, կաուչուկատուներ, սրճենի, կակաո, թեյ, սորգո, բատատ և այլն: Զբաղվում են նաև անասնապահությամբ և ձկնորսությամբ:
|
