Պինգվինները պատկանում են ջրլող թռչունների հատուկ կարգի, որն ընդգրկում է 6 սեռի 17 տեսակ՝ տարածված Անտարկտիդայի ափերին, Աֆրիկայի, Հարավային Ամերիկայի հարավային ափերին: Պինգվինների թավ ու խիտ փետուրները նման են մորթու, իսկ դրա տակ կուտակվող ճարպը նրանց պաշտպանում է ցրտից: Փետրավորումը հավասարաչափ է, մեջքի մասը մուգ է, փորը՝ սպիտակ: Ամենախոշորը կայսերական պինգվինն է, որի մարմնի երկարությունը մինչև 120 սմ է, գալապագոսյան և Ադելի պինգվիններինը՝ 40–70 սմ: Մարմնի կենդանի զանգվածը 3–45 կգ է: Ոտքերը կարճ են, հաստ: Որոշ տեսակներ գլխին ունեն փուփուլ (փուփուլավոր պինգվիններ): Կրծքային մկանները լավ են զարգացած, թևերը վերածվել են թեփուկանման փետուրներով ծածկված լողաթաթերի, որոնց օգնությամբ լողալիս և սուզվելիս թիավարում են: Ջրից դեպի ափ կամ սառույցի վրա դուրս են գալիս ոստյուններով: Ցամաքի վրա շարժվում են քայլելով, ձյան վրա՝ սահելով: Պինգվինները բնադրում են մերձափնյա շրջաններում՝ հսկայական գաղութներով (մինչև 1 մլն պինգվին), որոշ տեսակներ ապրում են փոքր խմբերով, երբեմն՝ միայնակ: Բույնը դնում են ժայռերի ծերպերում, քարերի մեջ, ծառերի արմատների տակ, նաև սառույցի վրա: Ձվերը (սովորաբար՝ 2), մինչև ձագերի լույս աշխարհ գալը, արուն պահում է թաթերի մեջ՝ ծածկելով փորի վրայի մաշկային ծալքով: Պինգվինն անչափ հոգատար ու քնքուշ է իր ձագերի նկատմամբ: Ձագերն իրենց կյանքի առաջին իսկ պահից կարող են ապրել սառույցի վրա: Սկզբում նրանց մարմինը ծածկված է լինում աղվամազով, այդ պատճառով չեն կարողանում լողալ ու ձուկ որսալ: Ուստի ձագերին կերակրում են ծնողները: Պինգվինները սնվում են հիմնականում ձկներով, նաև գլխոտանի փափկամարմիններով, խեցգետնակերպներով: Երբ ձագերը մեծանում են, տարեց պինգվիններից մեկը դառնում է նրանց լողի «ուսուցիչը»: Մարդիկ նավերից տեսել են, թե ինչպես են նման դասի ժամանակ մոտ 500 «աշակերտներ» ուսուցչի հրամանով նույն շարժումներն անում: Պինգվինը խաղաղասեր է, երբեք չի հարձակվում մարդկանց վրա, սակայն վտանգի դեպքում, գործի դնելով իր սուր կտուցը, պաշտպանում է ձագերին և բույնը:
|
