Դանիացի գրող Հանս Քրիստիան Անդերսենի հեքիաթներից շատերը համաշխարհային ճանաչում ունեն:
Հանս Քրիստիան Անդերսենը մանկուց հետաքրքրվել է թատրոնով, գրել պիեսներ: 1826–27 թթ-ին հրատարակել է բանաստեղծություններ, 1829 թ-ին` առաջին ֆանտաստիկ-երգիծական գիրքը` «Ոտքով Հոլմեն ջրանցքից մինչև Ամագեր կղզու հրվանդանը»: Գրել է նաև «Ստվերոտ պատկերներ» (1831 թ.), «Պոետի շուկան» (1842 թ.), «Իսպանիայում» (1863 թ.) ճամփորդական ակնարկները, «Միայն ջութակահարը» (1837 թ.), «Իմ կյանքի հեքիաթը» (1846 թ.) վեպերը, «Ագնետան և ջրային ոգին» (1834 թ.) պոեմը և այլն: Սակայն Անդերսենն աշխարհին ավելի հայտնի է իր հեքիաթներով: Ո՞ւմ չեն հիացրել նրա «Թագավորի նոր հագուստը», «Արքայադուստրը սիսեռահատիկի վրա», «Ջրահարսը», «Վայրի կարապները», «Սոխակը», «Ձյունե թագուհին» և այլ հեքիաթներ, որոնք տոգորված են սիրով ու նվիրումով, քաջությամբ, բարությամբ ու կարեկցանքով: Մանուկների կյանքից անբաժան են Անագե զինվորիկն ու սիրելի Մատնաչափիկը, Անճոռնի բադիկը, հանուն սիրո իր կյանքը նվիրաբերած Ջրահարսը, և տղան, որ բարձրաձայն ասաց ճշմարտությունը՝ թագավորը մերկ է, և այլն: Անդերսենի հեքիաթների զարմանալի, անսովոր ու հրաշապատում նկարագրություններում անգամ երևում են իրական կյանքը, կենդանի մարդիկ ուիրողություններ: Անդերսենի հեքիաթները հիացնում են նաև մեծահասակ ընթերցողներին: Նրա հեքիաթների հիման վրա նկարահանվել են մուլտֆիլմեր, որոնք հետաքրքրությամբ դիտում են թե՜ փոքրերը, թե՜ մեծերը: Անդերսենի հեքիաթները լույս են տեսել բազմաթիվ լեզուներով, իսկ հայերեն թարգմանությամբ՝ մի քանի անգամ: Երևանի տիկնիկային թատրոնում բեմադրվել են նրա «Մատնաչափիկը», «Օլե-Լուկոյե», «Փոքրիկ Իդայի ծաղիկները», «Ոսկուց և մարգարտից ավելի թանկ» և այլ հեքիաթներ: Անդերսենը դեռևս կենդանության օրոք այնքան հայտնի էր, որ տարբեր երկրների երեխաներ նրան նամակ էին գրում` Դանիա՝ Անդերսենին, և նամակները հասնում էին հասցեատիրոջը: |
