Հունան Ավետիսյանը Հայրենական մեծ պատերազմի (1941–45 թթ.) ժամանակ կրծքով փակել է թշնամու դզօտի գնդացրի հրակնատը և ապահովել գրոհի հաջողությունը: Այդ սխրագործության համար նրան հետմահու շնորհվել է (16.5.1944 թ.) Խորհրդային Միության հերոսի կոչում:
Հունանը սովորել է նախ` ծննդավայրի, ապա՝ հարևան Շիկահող գյուղի դպրոցներում: Հայրենական մեծ պատերազմի ժամանակ մասնակցել է Հյուսիսային Կովկասի պաշտպանության և Նովոռոսիյսկի ազատագրման մարտերին: Եղել է ավագ սերժանտ, հրաձգային դասակի հրամանատար: 1943 թ-ի սեպտեմբերի 16-ին Դոլգայա լեռան (Նովոռոսիյսկի մատույցներում) ֆաշիստական հենակետային ամրությունները ոչնչացնելուն մասնակցել է նաև Հունանի դասակը: Առաջադրանքը կատարելիս վիրավոր Հ. Ավետիսյանն իր մարտիկներով առաջինն է բարձրացել լեռը, կրծքով փակել հակառակորդի գնդացրի հրակնատը և ապահովել գրոհի հաջողությունը: Հ. Ավետիսյանի մարմինն ամփոփված է Ռուսաստանի Դաշնության Նովոռոսիյսկի շրջանի Վերխնեբականսկ ավանի եղբայրական գերեզմանոցում: Նրա անունն ընդմիշտ գրանցվել է 89-րդ Հայկական հրաձգային դիվիզիայի Սևաստոպոլյան 390-րդ հրաձգային գնդի 1-ին վաշտի անձնակազմի ցուցակում: Ավետիսյանի հիշատակին կանգնեցվել են հուշարձաններ Երևանում (ապամոնտաժվել է 1994 թ-ին), Արմավիրում, Ծավում, Վերխնեբականսկում: Նրա անունով են կոչվել օվկիանոսային բեռնանավ, դպրոցներ, փողոցներ:
| 
