Ամերիկացի կոմպոզիտոր, դաշնակահար Ջորջ Գերշվինը սիմֆոջազի ճանաչված ներկայացուցիչներից է, «Պորգին ու Բեսը» (1935 թ.) ամերիկյան ազգային առաջին օպերայի հեղինակը:
Ջորջ Գերշվինը ծնվել է Ռուսաստանից գաղթած հրեաների ընտանիքում: Երաժշտական կանոնավոր կրթություն չի ստացել, դաշնամուրի և հարմոնիայի մասնավոր դասեր է առել ժամանակի նշանավոր երաժիշտ-մասնագետներից, հետագայում զբաղվել է ինքնակրթությամբ: Գերշվինը 25 տարեկանում՝ որպես ջազային երգերի, օպերետների, մյուզիքլների հեղինակ, ճանաչված էր Նյու Յորքում, Լոնդոնում, Փարիզում, որտեղ էլ 1928 թ-ին ծանոթացել ու մտերմացել է Մորիս Ռավելի և այլ անվանի երաժիշտների հետ: Գերշվինը իմպրովիզացիոն ջազի ավանդույթները, աֆրո-ամերիկյան երաժշտական ֆոլկլորի (բլյուզ, սպիրիչուէլս) և թեթև ժանրի (Բրոդվեյի էստրադա) բնորոշ տարրերը զուգորդել է եվրոպական երաժշտության դասական ձևերին (օպերային, սիմֆոնիկ, կոնցերտային): Նրա ստեղծագործությանը հատուկ են երգիծական գծերը, սուր հումորը, գրոտեսկը: Քաղաքական թեմաներով գրել է «Թող թնդա նվագախումբը», «Քեզ եմ երգում» մյուզիքլները, «Ամերիկացին Փարիզում» սիմֆոնիկ սյուիտը: Գերշվինի «Բլյուզի ոճով ռապսոդիան» դաշնամուրի և սիմֆոջազի համար, ինչպես նաև սևամորթների կյանքը պատկերող «Պորգին ու Բեսը» օպերան արժանացել են համաշխարհային ճանաչման: Գրել է նաև օպերետներ («Տիկի'ն, եղե'ք բարի», «Զվարճալի դեմք» և այլն), սիմֆոնիկ երաժշտություն (Երկրորդ ռապսոդիա, Կուբայական նախերգանք և այլն), պարային պիեսներ, երգեր, Կոնցերտ դաշնամուրի և նվագախմբի համար, դաշնամուրային 3 պրելյուդ, կինոերաժշտություն:
|
