Կոմպոզիտոր, դաշնակահար, դիրիժոր, հասարակական գործիչ Էդվարդ Գրիգը նորվեգական կոմպոզիտորական դպրոցի խոշորագույն ներկայացուցիչներից է:
Էդվարդ Գրիգի նախնիները գաղթել են Շոտլանդիայից. հայրը՝ Ալեքսանդրը, աշխատել է բրիտանական հյուպատոսարանում, մայրը՝ Գեսինան, որդու դաշնամուրի առաջին ուսուցիչն էր: Գրիգը 1862 թ-ին ավարտել է Լայպցիգի կոնսերվատորիայի դաշնամուրի և ստեղծագործական բաժինները: 1863–66 թթ-ին ապրել է Կոպենհագենում և դասեր առել դանիացի կոմպոզիտոր Նիլս Գադեից: 1866 թ-ին տեղափոխվել է Քրիստիանիա (այժմ` Օսլո), եղել տեղի ֆիլհարմոնիայի դիրիժոր, ապա հիմնել է երաժշտական ակադեմիա (Յուհան Սվենսենի հետ), «Եվտերպե» համերգային կազմակերպությունը (մի խումբ դանիացի կոմպոզիտորների հետ), երաժշտական ընկերություն: 1870-ական թվականների վերջից կնոջ՝ երգչուհի Նինա Հագերուպի հետ Գրիգը, որպես դաշնակահար և դիրիժոր, համերգներով շրջագայել է Եվրոպայի մի շարք երկրներում: 1880–82 թթ-ին Բերգենում ղեկավարել է «Հարմոնիա» երաժշտական ընկերությունը, որպես դաշնակահար և դիրիժոր՝ ելույթներ է ունեցել Գերմանիայում, Դանիայում ու Հոլանդիայում: 1885 թ-ից մինչև կյանքի վերջը կոմպոզիտորն ապրել և ստեղծագործել է Տրոլհաուգենի իր առանձնատանը: Գրիգի արվեստում արտացոլվել են հայրենի երկրի բնությունն ու կենցաղը, ժողովրդական դյուցազներգությունն ու բանահյուսությունը: Գրիգի պարզ, մարդամոտ, կենսունակ արվեստը հուզել է ոչ միայն հայրենակիցներին, այլև աշխարհի երաժշտասեր հասարակայնությանը: Նա ստեղծել է ինչպես փոքր, այնպես էլ մեծածավալ ժանրերի գործեր: Հանրաճանաչ են Գրիգի Դաշնամուրի կոնցերտը, Լարային կվարտետը, դաշնամուրի և լարային գործիքների համար գրված սոնատները, 2 սյուիտները (Հենրիկ Իբսենի «Պեր Գյունտ» դրամայի համար գրած երաժշտությունից), «Նորվեգական պարերը», նվագախմբային «Սիմֆոնիկ պարերը», բազմաբնույթ երգերը («Սոլվեյգի երգը» և այլն) ու ռոմանսները, խմբերգերը, դաշնամուրային «Քնարական պիեսները» (շուրջ 70): Գրիգը Ֆրանսիայի ակադեմիայի անդամ էր, Բեռլինի ակադեմիայի պատվավոր անդամ, Քեմբրիջի և Օքսֆորդի համալսարանների երաժըշտության դոկտոր: Կտակի համաձայն՝ Գրիգի աճյունն ամփոփվել է Տրոլհաուգենի առանձնատան (1925 թ-ից՝ տուն-թանգարան) մերձակա ծովահայաց ժայռախորշում:
| 
